در ادامه وضو ، فرمان الهی بر مسح سر و پا قرار گرفته است .
هر چند می توان در بعد نمادین و از دیدگاه زیبایی شناسی ، مسح سر و پا در پایان وضو را سمبلی جسم ، از سر تا پا و از فرق تا قدم به حساب آورد و به عنوان عاملی در یاد آوری پیوسته مسلمانان مبنی بر نظافت تمام بدن تلقی كرد ، اما در باره بیماریها نیز می توان به نكاتی چند توجه نمود .

پاها و سر انسان بر خلاف دست و صورت ، از اعضایی هستند كه در بخش قابل توجهی از شبانه روز پوشانیده هستند ، تا حدی كه حتی خود نیز معمولا توجه كمی به آنها دارند .

اما امروزه دانش بشر ، گروهی از بیماریها را می شناسد كه شروع تظاهرات این بیماریها از پوست سر و پاها است . بعنوان مثال برخی بیماریهای قارچی پوست از حد فاصل میان شصت و دیگر انگشتان پا آغاز می گردد كه اتفاقا درست محل این ناحیه مسح واجب دارد و به همین ترتیب مسح سر نیز می تواند توجه انسان را به آلودگی یا ضایعه عفونی در مو و پوست سر توجه دهد و در نتیجه انسان را برای رفع آن به اقدام وادارد .

در ضمن وجوب مسح سر و پا فرصتی است برای برداشته شدن پوشش پا و سر و در معرض هوا و اكسیژن قرار گرفتن این اعضاء كه علاوه بر شادابی پوست ، به نوبه خود مانع رشد ارگانیزم های بی هوازی در منافذ پوست خواهد شد .

البته لازم به توجه است كه بسیاری از بیماریهای پوست ( بویژه عفونتها ) بوسیله غسل های متعدد اعم از واجب و مستحب كه شخص نمازگزار در طول زندگی خود به جا می آورد ، قابل پیشگیری هستند كه برای پرهیز از اطالة كلام تنها به همین اشاره بسنده می كنیم .